Mentorship Building Beyond – 12 kunstenaars en ontwerpers geselecteerd

Wezile Harmans is een beeldend kunstenaar wiens interdisciplinaire werk bestaat uit performances, video’s, installaties en mixed-media als manier om sociale verandering te bevorderen. Zijn kunst confronteert vooroordelen, pleit tegen sociale ongelijkheid en creëert een platform voor kritische zelfreflexiviteit in beperkende ruimtes. Wezile’s werk verkent hoe fenomenen ontstaan, evenals de motivaties achter bepaalde bewegingen, reacties, menselijk gedrag en vooral hoe deze uitgroeien tot symboliek. In zijn werk gebruikt hij het concept van ‘defamiliarisatie’ als een alternatieve manier om een dialoog tot stand te brengen.

Chidumaga Uzoma Orji is een creatief technoloog en beeldend kunstenaar uit Nigeria. Zijn werk werd tentoongesteld op het Here, There, Everywhere, Format Festival (2021), CultureHub ReFest (2020) en Lagos Photo Festival (2019). Met zijn kunst observeert en creëert Uzoma voorstellingen van de samenleving en van het verleden, met visuele metaforen die de eeuwenoude Nigeriaanse Igbo-cultuur laten zien. Het werk verkent postkoloniale identiteitscrises door te onderzoeken hoe digitale technologieën als hulpmiddelen kunnen dienen om voorouderlijke wijsheden toe te passen in het heden.

Sara Fakhry Ismail is een beeldend kunstenaar, performance artist en somatisch therapeut uit Caïro. Hun werk gaat uit van de relatie tussen fysieke ruimte en ruimtelijke en sociale realiteit en richt zich op emotie en gevoel als tastbare informatie. Met hun werk wil Sara wisselwerkingen en verbindingen tussen feit en fictie onderzoeken en creëren door te spelen met aandacht en verbeelding, waardoor ruimtes van reflectie en rust ontstaan. Sara werkt met verschillende media en gebruikt daarbij vooral beweging, beeld en tekst. Het publiek wordt uitgenodigd om te luisteren en te zorgen voor zichzelf, anderen en de wereld buiten onszelf. Hun meest recente werk bestaat uit live performances, openbare interventies, video-installaties en kunstpublicaties, maar ook uit sociale, discursieve formats. Sara’s werk werd tentoongesteld in verschillende locaties en contexten, waaronder diverse openbare ruimten en het Contemporary Image Collective in Caïro, Cittadellarte Fondazione Pistoletto Onlus in Biella, en Camden People’s Theatre en Dance Research Studio in Londen.

Rania Atef is een beeldend kunstenaar en onderzoeker uit Caïro. Ze heeft een BA in Applied Arts (Egypte), studeerde TASAWAR Curatorial Studies (Tunesië) en volgde het MASS Alexandria-programma in 2018 en 2019 (Egypte). Rania maakt deel uit van de kunstenaarsgroep K-OH-llective. Haar werk is recentelijk tentoongesteld in het Archive of Forgetfulness Goethe Institute in Zuid-Afrika (2021), in Hotel Beethoven in het BOZAR Centrum voor Schone Kunsten, België (2020) en in Artist At Work in Palestina (2020). Ze richt zich op maternale en reproductieve arbeid waarbij ze zich bezighoudt met de infrastructuren van sociale en culturele instellingen. Haar werk onderzoekt thema’s als moederschap, zorg als onzichtbare handeling, en de waarde en documentatie ervan. Ze hoopt in de toekomst haar onderzoek en artistieke werk in deze richting verder uit te breiden.

Olufemi is opgeleid als architect en kunstenaar. Na een Bachelor of Architecture en een MA in Fine Arts in het Verenigd Koninkrijk, behaalde ze haar master in Architectuur, DESA aan de École Spéciale d’Architecture in Parijs. Ze heeft in Benin gewerkt bij een gerenommeerd bureau in Abidjan, waar ze leiding gaf aan het belangrijkste woningbouwproject voor 20.000 woningen. In 2021 opende ze in Cotonou een polymathische, op onderzoek gebaseerde studio genaamd SAH STUDIO, waarmee ze ideeën en projecten ontwikkelt die lokale contexten verkennen. Dit werk richt zich met name op dekolonisatie van de architectuur en maakt gebruik van urbanisme, architectuur, meubels, textieldesign en kunstinstallaties. Ze nam deel aan de 14e Biënnale van Venetië, exposeerde op de African Mobilities in München en was te zien op het African Future Institute in Accra.

Neec Nonso is een beeldend kunstenaar die werkt met fotografie, performance en augmented reality. Zijn werk beslaat een scala aan stijlen, van documentair tot geposeerd. Hij wordt gedreven door een verlangen om kritische gesprekken te katalyseren en emoties op te roepen bij zijn publiek. In 2018 lanceerde hij Aguleri Stories, een project gericht op het delen van persoonlijke ervaringen van de Igbo-gemeenschap van Aguleri. In 2022 was hij finalist voor de Artx Prize en won hij de tweede plaats in de 10e editie van de Vantage Point Sharjah Photography Award. Nonso is ook lid van het 1884 Photo Collective en de African Photojournalism Database.

Mika’il, the Muezzin is een verhalenverteller, vertaler en sociaal beeldhouwer uit Zuid-Afrika. Zijn werk richt zich op ruimtelijke verhalen en design voor sociale impact, en zijn streven is om te luisteren, om verhalen te ontdekken, en om persoonlijke verhalen te vertalen naar ruimtelijke werken. Mika’il’s kunst gaat over intersectionaliteit en ligt op het snijvlak van ruimte, gender, seksuele en etnische identiteit en sociale gerechtigheid. In zijn designs vermengt hij elementen van architectuur, stedenbouw, verhalen vertellen, films, grafisch en tentoonstellingsontwerp en onderzoek.

Jepkorir Rose is een curator uit Nairobi, Kenia. Samen met andere kunstenaars werkt ze aan het creëren van kansen en ruimten voor kunstenaars om elkaar te ontmoeten en verbinding te zoeken. Een selectie van haar werken: A Seat at a Table (2019), Burden of Memory: Considering German Colonial History in Africa (Yaounde, 2019), From Here to When(2019), Wanakuboeka Feelharmonic (2018), en Naijographia: A play on traveling time and place (2017).

Helen Zeru woont en werkt in Addis Abeba, Ethiopië. Ze behaalde een Bachelor of Fine Art aan de Ale School of Arts & Design in 2008 en een master (Art Praxis) aan het Dutch Art Institute in 2017. Ze heeft een achtergrond in drukwerk, tekenen, fotografie, performance en videowerk. In haar werk legt ze de nadruk op kwesties over gemarginaliseerde samenlevingen in Ethiopië, het creëren van nieuwe verhalen, en het bieden van manieren voor mensen die zijn blootgesteld aan de huidige economische crises, politieke conflicten, maatschappelijke desintegratie, zorg en solidariteit in de samenleving om hun eigen verhalen te vertellen. Haar werk is nationaal en internationaal tentoongesteld bij instellingen zoals het Modern Art Museum Addis Abeba 2020 en Ecologies of Darkness, Saavy Contemporary, Berlijn 2019.

Blqees Zuhair is een architect en curator uit Libië. In haar werk combineert ze architectonische elementen met fotografie en erfgoed om te onderzoeken hoe ruimte en socialiteit worden gevormd en beïnvloed door de omringende regionale context. Ze onderzoekt representaties van verhalen uit het verleden en combineert informatie uit historische archieven en veldonderzoek met hedendaagse culturele werken om de lokale geschiedenis te doorgronden. In 2018 ontving Blqees haar Bachelor in Architectuur van ARCHIP (Architectural Institute in Prague) en sindsdien werkt ze als architect en zet ze onafhankelijke onderzoeksprojecten op. Tijdens haar residentie bij de Delfina Foundation in Londen ontwikkelde ze The Shore is the Land, een project dat migratiegeschiedenis en zeevaart beschouwt vanuit het perspectief van mensen uit Libië.

Arafa C. Hamadi is een multidisciplinaire kunstenaar die werkt in Tanzania en Kenia. Arafa creëert zowel fysiek als digitaal werk, met als doel om interactieve ruimtes te creëren die queerness in relatie tot de ruimte onderzoeken. De nadruk ligt hierbij op vreugde en tastbare manieren om de queer gemeenschap te verbinden. Arafa heeft deelgenomen aan de ICA Fellowship 2020, de Digital Arts Residency bij Nafasi Art-Space 2021, het New Dimensions Lab van Electric South 2022 en de Pro-Helvetica Residency 2022. Onlangs co-cureerden ze de UMOJA Residency 2022 en was podium- en installatiekunstenaar op het Beneath the Baobabs Festival 2023.

Ana Raquel Machava is architect en urbanist met een grote belangstelling voor stedelijke interventies die jongeren en kunst samenbrengen om kennis te produceren. Hun werk omvat interventies in alternatieve en verlaten openbare ruimten, het verkennen van thema’s als informaliteit, improvisatie en experimenten. Daarnaast creëert Ana Raquel ruimtes voor spontane ontmoetingen als een alternatieve manier om jonge artistieke bewegingen op te zetten waarbij de stad gebruikt wordt als podium. Deze bezetting van openbare ruimte schept een kans om de samenleving te beïnvloeden door mensen uit te nodigen hun relatie met stedelijke ruimte te onderzoeken en ze te inspireren tot acties die deuren openen naar een meer eerlijke, democratische, autonome en dynamische toekomst.

Ola Hassanain focust zich op de subtiele politiek van ruimte, ofwel hoe gebouwde ruimtes het geweld van overheidsorganisaties versterken, en hoe dit proces op zijn beurt een gebouwde omgeving creëert die het leven van de mensen die erin wonen weerspiegelt en reguleert.

Haar meest recente werk verkent het idee van ‘ruimte als discours’ en de manier waarop het begrip ruimte politieke en milieuvraagstukken omvat. In haar werkt ontwikkelt ze een ruimtelijk vocabulaire dat volgt hoe breuken die door ‘politieke gebeurtenissen’ worden veroorzaakt, het mogelijk maken om naar nieuwe soorten ecologieën te streven. Ola’s ontwikkeling van een kritische ruimtelijke praktijk is deels gebaseerd op haar post-academische opleiding, waaronder een Rijksakademie Residency, BAK fellowship 2017-2018, en docentschap aan onder andere de HKU Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en het Sandberg Instituut.

Khensani de Klerk is onderzoeker en ontwerper op het gebied van architectuur en afkomstig uit Johannesburg. Ze concentreert zich op intersectionaliteit, stelt (narratieven over) de gebouwde omgeving ter discussie en verbeeldt mogelijkheden om deze in ethisch sociaal en ecologisch opzicht te verduurzamen. Ze is de oprichter van Matri-Archi(tecture), een collectief en netwerk gericht op ruimtelijk onderwijs in Afrika en het versterken van de positie van Afrikaanse vrouwen.

Haar recente onderzoek aan de Universiteit van Cambridge was gericht op typologieën van veilige ruimte met als doel gendergerelateerd geweld in steden te verminderen. Door haar multidisciplinaire aanpak vindt Khensani educatieve waarde in ruimtelijke, geschreven en auditieve verkenningen waarbij het vertellen van verhalen centraal staat als cruciaal voor de ruimtelijke praktijk. Ze onderzoekt en doceert aan de leerstoel Affective Architectures met professor An Fonteyne aan de ETH Zürich in Zwitserland en werkt samen met de architectuurpraktijk Studio8Fold in Londen. Ze is gastvrouw van een podcast genaamd KONTEXT en redactielid van de Architectural Review in Londen. Ze werkt afwisselend in Zuid-Afrika en Zwitserland.

Hicham Bouzid, geboren in Tanger (Marokko), is cultuurwerker en onafhankelijk curator. Sinds 2010 werkt hij samen met verschillende kunst- en culturele instellingen in Marokko en daarbuiten. Na 3 jaar als boekhandelaar te hebben gewerkt bij Librairie Les Insolites in Tanger, verhuisde hij in 2013 naar Marrakech om zich aan te sluiten bij het team dat Le18, Derb El Ferrane opzette, een multidisciplinair cultureel Riad en kunstresidentie in de medina van Marrakech.

Bouzid is medeoprichter en artistiek directeur van Think Tanger, een cultureel platform dat de stedelijke ruimte en het sociale leven van Tanger verkent door middel van projecten in hedendaagse kunst, design, participatief onderzoek en stedelijke contexten, waaronder een studio voor visuele kunstproducties gebaseerd op drukwerk. Onlangs publiceerde hij MAKAN, een cultureel tijdschrift dat vragen over kunst, architectuur en urbanisme aan de orde stelt.

Zijn werk als curator omvat verschillende soorten media: tentoonstellingen, seminars, lezingen en podcasts, open studio’s, prints en boeken. Dit werk bestudeert de hedendaagse complexe dynamiek van Marokko, en dan met name het effect van het neoliberale beleid van de afgelopen 25 jaar op het stedelijke en sociale landschap

Nzinga Biegueng Mboup is een in Dakar woonachtige, geregistreerde Senegalese architecte die afstudeerde aan de Universiteit van Pretoria en twee jaar in Johannesburg werkte. Daarna behaalde ze haar Master in Architectuur aan de University of Westminster in Londen en werkte ze vervolgens drie jaar bij Adjaye Associates, voornamelijk aan het hoofdkantoor van de IFC in Dakar. In 2019 was ze medeoprichter van WOROFILA, een architectenbureau gespecialiseerd in bioklimatologisch design en bouw met behulp van lokale aarde- en biomaterialen. Het doel van WOROFILA is het bevorderen van duurzame architectuur in harmonie met natuur en klimaat.

Naast haar werk als architect is Nzinga sinds 2022 onderzoeker voor het African Futures Institute en is ze medeoprichter van twee onderzoeksprojecten. Het eerste project, Dakarmorphose, startte in 2017 in samenwerking met Carole Diop en omvat een lopend onderzoek naar de evolutie van dorpen in Lebu en het stedelijk en cultureel erfgoed van de stad Dakar. Dakarmorphose werd tentoongesteld op de Dakar Art Biennale van 2018 en 2022 en heeft bijgedragen aan verschillende papers en conferenties. Nzinga’s tweede onderzoeksproject is Habiter Dakar, gestart in 2019 in samenwerking met Caroline Geffriaud en het Goethe Institut Dakar. Dit project richt zich op de ontwikkeling en problematiek van woonbouw in Dakar.