Essay Laat ons anders werken aan wonen
De wooncrisis verergert in rap tempo. Het is natuurlijk geen nieuw fenomeen. Woningnood is van alle tijden en heeft altijd al het leven van gemarginaliseerde groepen sterk bepaald, waardoor zij niet hun leven konden leiden op de manier waarop ze zouden willen. De laatste tien jaar worden echter steeds meer mensen geraakt door een verschralend aanbod en snel oplopende prijzen. Dat betekent dat nu ook huishoudens met middeninkomens hun leven op vergelijkbare wijze beïnvloed zien.
Tekst: Mark Minkjan en René Boer
Grote groepen mensen hebben geen woning die op zelfs de meeste minimale wijze hun woningbehoefte bevredigt, betalen (veel) meer dan ze eigenlijk kunnen dragen en denken niet dat er op korte termijn nog een oplossing voor hun problemen komt. Daarnaast kent Nederland een omvangrijke groep daklozen, waar nog altijd nauwelijks beleid op gemaakt wordt. Ook zijn steeds meer mensen op zoek naar een woning die aansluit bij hun culturele identiteit of het verlangen zelf vorm te geven aan de woonomgeving, terwijl het woningaanbod steeds minder divers is geworden. Dit alles speelt tegen een achtergrond van een escalerende klimaatcrisis, die om radicale ingrepen vraagt waar het gaat om de verduurzaming van de woningvoorraad en de manier waarop woningen in de nabije toekomst worden gebouwd.
Foto bovenaan: Studio Maks - San Riemo wooncoöperatie in München
